Autisme-en-Hypogevoeligheid.jpg

Autisme en Hypogevoeligheid

In de eerste serie blogs over autisme ben ik diep ingegaan op de prikkelverwerking. Ik raad iedereen die dat nog niet gedaan heeft aan, deze blogs te lezen voor het lezen van dit blog over autisme en hypogevoeligheid. Die informatie geldt namelijk als basis voor alle andere blogonderwerpen over autisme.

Autisme: Hoe zit het nou écht?! Deel 1 Zintuigen
Autisme: Hoe zit het nou écht?! Deel 2 Hersenen
Autisme: Hoe zit het nou écht?! Deel 3 Gedrag
Autisme: Hoe zit het nou écht?! Deel 4 Begeleiding
Autisme: Hoe zit het nou écht?! Deel 5 Ontwikkeling

 

Autisme en Hypogevoeligheid

Dat overprikkeling vaak voorkomt bij kinderen met autisme weten we allemaal. Wat veel mensen niet weten of zich niet vaak genoeg beseffen is dat deze kinderen vaak net zo veel last hebben van onderprikkeling. Het tegenovergestelde van overprikkeling en een synoniem voor under arousal oftewel hypogevoeligheid.

Het is niet vreemd dat weinig mensen hier bewust op letten, er is zelfs in de wetenschap weinig over bekend. Er zijn niet veel onderzoeken naar gedaan en er bestaan verschillende theorieën over. Ik zal wat uitleggen over hoe je hypogevoeligheid kunt herkennen en hoe je er als ouder, leerkracht of begeleider mee om kan gaan.

Overprikkeling en onderprikkeling hebben alles te maken met de manier waarop zintuigprikkels in de hersenen verwerkt worden. Prikkels die binnenkomen naar verschillende delen in de hersenen, van daaruit ontstaat weer een reactie, prikkels worden vanuit de hersenen weer teruggezonden naar bepaalde delen van het lichaam. Bijvoorbeeld: Je voelt heet water, je hersenen sturen je hand aan: je trekt je hand weer terug.

In mijn blogbericht over de hersenen heb ik uitgelegd dat bij kinderen met autisme de informatie die binnenkomt via de hersenen vaak met elkaar in de knoop komt, waardoor er extra tijd nodig is om deze informatie op de juiste plek in de hersenen te krijgen. Het gebeurt ook dat bepaalde prikkels niet eens worden opgenomen. Ik kreeg als reactie op een blog een mooi voorbeeld van een ouder:

“Hij zit te spelen in de kamer en het is een grote bende van speelgoed om hem heen. Omdat opa en oma straks komen zeg ik: “We gaan even wat speelgoed opruimen, want opa en oma komen zo.” Gevolg… Ik ruim het speelgoed op en zoonlief is enthousiast dat opa en oma komen. Een tijdje later eenzelfde situatie, maar dit keer zeg ik tegen hem: “Opa en oma komen op visite, zullen we samen even wat speelgoed opruimen?” Dit werkt! Ik hoef niet alleen het speelgoed op te ruimen, hij helpt mij netjes mee!”

In dit voorbeeld komt duidelijk naar voren hoe in eerste instantie een bepaald bericht (informatie) helemaal niet verwerkt werd (“we gaan even wat speelgoed opruimen”). Bij hypogevoeligheid komen bepaalde zintuigelijke prikkels niet of heel laat aan in het juiste gebied in de hersenen. Daardoor kunnen de hersenen ook geen juist signaal terugsturen naar het lichaam. Dit kan voor vervelende, maar ook gevaarlijke situaties zorgen.

Overprikkeling en onderprikkeling komt ook gecombineerd voor, het kan dus best dat een kind niet voelt dat hij zijn hand gekneusd heeft, maar wel last heeft van kleding met knoopjes, omdat die pijn doen op de huid. Herken je dit soort situaties?

Deel onder dit blog jouw ervaringen met andere ouders / begeleiders / leerkrachten zodat we elkaar tips kunnen geven.

Hypogevoelig en dan?

Zoals ik hierboven schreef kan het best gevaarlijk zijn wanneer kinderen hypogevoelig zijn. Een paar voorbeelden om deze uitspraak te verduidelijken:

  • Het kind ervaart warm en koud weinig of niet: het kind trekt te warme of te koude kleren aan, het kind zet de kraan veel te warm of te koud, het kind verbrandt zich aan verwarming, barbecue of gasfornuis.
  • Pijn wordt door het kind niet ervaren: het kind voelt de signalen van het lichaam niet en loopt rond met een ontsteking, gebroken arm of koorts.
  • Het kind ruikt slecht: het kind ruikt zichzelf niet en stinkt daardoor en wast zichzelf niet wanneer het nodig is. Het kind ruikt geen brand of aangebrand voedsel.
  • Geluk wordt niet door het kind ervaren: de signalen dat iets leuk of mooi is komen niet goed door. Dit kan zich uiten in verveling of zelfs depressie.

Wat je vaak ziet is dat kinderen die hypogevoelig zijn, tóch opzoek gaan naar deze gevoelens waardoor ze dan ‘extreme’ dingen gaan doen om die prikkels te ervaren. Soms zie je dat kinderen hun hoofd tegen de muur bonken of zichzelf tegen het hoofd slaan. Het kan ook dat ze bijvoorbeeld extra grote happen in hun mond doen of extra snel eten om toch de smaak van het eten te ervaren. Sommige kinderen zijn constant opzoek naar nieuwe dingen om te doen om het gevoel van blijdschap te ervaren. Ook grof taalgebruik om extreme reacties van mensen uit te lokken valt hieronder. Soms gaan deze kinderen zich ook heel druk gedragen om reacties uit te lokken of om zelf meer gevoel te ervaren. Intensief sporten kan een goede uitlaatklep zijn!

 

Hypergevoeligheid vs. Hypogevoeligheid

Er zijn dus kinderen die heel sterk reageren op bepaalde prikkels, kinderen die bijna of helemaal niet reageren op prikkels en kinderen die een combinatie hebben van hyper- en hypogevoeligheid. Op YouTube vond ik een mooi filmpje waarin je kunt ervaren hoe het is voor een kind met autisme als prikkels extra sterk binnenkomen.

 

In het schema hieronder heb ik een overzichtje gemaakt van kenmerken van hypo- en hypergevoeligheid. Bedenk altijd dat veel kinderen met autisme een combinatie van beiden hebben. Je kunt dus dingen uit het ene rijtje en dingen uit het andere rijtje herkennen.

hypogevoeligheid

 

Wat kan je doen als ouder / begeleider / leerkracht?

  • Houd altijd goed in de gaten of het kind ziek is
  • Let op met de kraan / douche; ze kunnen zichzelf verbranden
  • Maak een duidelijk schema met betrekking tot de toiletbezoekjes: zo houden ze hun plas / poep niet te lang op
  • Spreek af wat ze kunnen doen als ze boos zijn om te voorkomen dat ze zichzelf pijn doen
  • Leg de juiste kleding samen klaar, koppel de kleding steeds aan kenmerken buiten. “Je moet een muts op want het sneeuwt. Eanneer het sneeuwt draag je een muts.”

Er zijn interessante therapieën om kinderen bewuster te laten worden van hun gevoelens, zoals bijvoorbeeld integratieve kindertherapie.

Uiteraard verschilt het enorm per kind en per probleem wat je als volwassene kunt doen om het kind te helpen. Sommige kinderen doen zichzelf pijn, poepen in hun broek of lopen dagen rond met buikgriep. Loop jij aan tegen een probleem met betrekking tot hypogevoeligheid? Ik vind het erg interessant om samen na te denken over een mogelijke oplossing. Je kunt onder dit bericht een reactie achterlaten als je een probleem aan mij wilt voorleggen, ik zal dan via de mail contact met je opnemen!

Van een lezer kreeg ik een bericht met een waardevolle aanvulling. Hij vertelde dat hij zelf hypogevoelig wordt voor bepaalde dingen wanneer hij erg overprikkeld is. Hypergevoeligheid kan leiden tot overprikkeling, wat juist weer kan zorgen voor hypogevoeligheid.

 

Ik wil jullie allemaal vragen het blog weer voor me te delen zodat we weer veel nieuwe mensen bereiken en zo hopelijk meer begrip voor mensen met autisme kunnen krijgen! Bedankt voor het lezen, delen en meedenken!

 

Boekentip:

WhatsApp Coaching voor persoonlijke vragen!

Heb je na het lezen van de informatie op de website nog een persoonlijke vraag? Ik (Jonneke Koekhoven) maak graag tijd om samen dieper in te gaan op een situatie. Kijk voor meer informatie op de pagina over WhatsApp Coaching!

KOEKIE Autisme BegeleidingAutisme en Hypogevoeligheid

33 comments

Join the conversation
  • Suzanne van der Velde - 15 januari 2018 reply

    Ik ben hier uitgekomen via Google op zoek naar informatie over pijnbeleving bij autisme. Want vanochtend problemen gehad met een internist omdat ik niet kon uitleggen hoe dingen werken/voelen bij mij en zij er (voor mijn gevoel) geen zin meer in had. Want ik beschreef wat anders dan 2,5 werk eerder op de spoed.

    Ik vind het hypo/hypergevoeligheid schema een hele fijne. Voor mezelf om dingen te plaatsen en om het anderen uit te leggen. Bij mij wisselt dat per dag of soms zelf per halfuur of ik op een vlak hypo of hypergevoelig ben.

  • Temel - 29 juli 2017 reply

    Hallo, hierbij wil ik ook mijn ervaring schrijven over mijn kind, zoon 5 jaar laatste tijden wil hij met zijn hand of gezicht tegen iets koud voelen meestal ook warms b.v.als we boodschappen gaan doen ,dan gaat hij met zijn gezicht tegen de glazen deuren van de diepvries voelen of met hand koude melk vasthouden en bij iets warms houd hij mijn arm vast .wat kan het zijn dat hij dit doet en is er iets dat ik wat hier iets tegen kan doen? (Hij weet wel wat koud en warm is)
    Groetjes Temel

  • Marieke - 23 mei 2017 reply

    Ps. Hij heeft nog meer van beide kanten hoor. Zo eet hij wel gebakken aardappelen maar absoluut geen gekookte aardappelen. Eet kale pasta’s en absoluut geen saus. Ook groentes krijgen we er niet meer in. Qua brood wil hij geen brood met pitjes en als er iets van beleg op moet dan alleen maar kipfilet en voorgesneden plakjes grillworst. Nadeel is dat hij koemelk allergie heeft en dus niet teveel melk producten mag. Mocht hij teveel krijgen krijgt hij al last van opstipatie. Ook houdt onze zoon van gezelligheid om zich heen. Hij ziet totaal geen gevaar en doet de meest gevaarlijke dingen. Zijn algemeen iq is 138 maar ze verwerkingssnelheid is 88 dus daarmee bedoeld de orthopedagoog een Disharmonisch intelligentie profiel. Hoop dat je zo genoeg info hebt. Zou graag iets van je horen.

    Groetjes marieke

    Jonneke Koekhoven - 24 mei 2017 reply

    Beste Marieke, bedankt voor jouw uitgebreide bericht. Het is in dit geval denk ik het handigst om even contact te hebben via mail. koekie.info@gmail.com. Stuur mij maar een mailtje als je interesse hebt!Groetjes Jonneke

    Hanneke geurts - 7 september 2019 reply

    Ik ben enorm overprikkeld door mijn zintuigen. Nou heb ik alleen een heel raar fenomeen. Ik voel mijn lijf niet. Ik voel dan niet waar ik loop, hoe langijn benen zijn. Ik laat van alles vallen omdat ik bijna niet voel wat ik vast heb. Ik voel me net een geest. Herkent iemand deze problematiek

  • Marieke - 23 mei 2017 reply

    Goedenavond, mijn naam is marieke en me man en ik hebben een zoon van ruim 6 jaar met autisme ( vorm van asperger) en hij heeft een Disharmonisch intelligentie profiel. Sinds afgelopen januari zit hij op speciaal onderwijs voor kinderen met gedrags problemen dat maakt hem wel iets rustiger! Hij ervaart bijna geen pijn als die valt of zich stoot. Heeft zelfs periode gehad dat hij ze hoofd tegen de muur bonkte en erom aan het lachen was. Maar het ergste probleem waar we al bijna een jaar in eens mee lopen is broek poepen!!! We hebben serieus alles al geprobeert maar niks werkt. We zijn boos geworden, deden alsof het niet erg was, beloonde hem als die wel gepoept heeft op de wc of voerde een stickervel in en bij zoveel stickers een leuk cadeautje en dan telden we er iedere keer 5 dagen bovenop. Momenteel moet hij zo onderhand 14 stickers hebben maar zijn nog maar bij 8. Help want we weten het echt niet meer. Groetjes marieke

  • Pien - 2 december 2015 reply

    Hay Koekie,
    Interessant verhaal, heb je misschien ook concretere tips? De situatie:
    Ik heb volgens mij last van een gedeeltelijke hypo-gevoeligheid voor geluid; wanneer er ‘één-op-één geluid’ is (zoals een gesprek), heb ik totaal géén enkele waarneming van omgevingsgeluid.
    Ik hoor zo bijvoorbeeld muziek nooit (jammer maar niet heel erg), maar ook bijvoorbeeld de rest van de klas niet als ik met één leerling praat (als docent erg onhandig!)
    Er komt dus te weinig geluidprikkel binnen/ik ‘hyper-focus’ op één geluid, enig idee hoe ik dit kan trainen?
    Pien

  • Monika - 24 juni 2015 reply

    Heel herkenbaar. Mijn zoon heeft mcdd. En aan de tekening is hij hypogevoelig met uitzondering dat hij niet tegen drukte kan. Laatst was het best warm. Maar hij wilde absoluut zijn vest niet uit. En vorig jaar is hij gevallen. Eerste instantie leek er niet veel aan de hand. Tijdens het douchen drukte ik op zijn arm. Trok wit weg en overgeven. Toch maar even langs de eerste hulp. En toen bleek zijn arm toch gebroken 🙁 heel interessant artikel!

    Jonneke Koekhoven - 25 juni 2015 reply

    Hoi Monika, je beschrijft een perfect voorbeeld van hypogevoeligheid. Het is bijna niet voor te stellen en te geloven dat ze bijvoorbeeld een gebroken arm niet voelen. Ik hoop dat door dit artikel en reacties zoals deze van jou meer bekend wordt over hypogevoeligheid, zodat deze kids sneller en beter geholpen en begeleid kunnen worden! Bedankt voor je bijdrage!

  • Rianne - 24 juni 2015 reply

    Hoi Jonneke, vind je blog erg interessant. Ik ben erg nieuwsgierig naar de combi van hyper en hypo gevoelig zijn. Ik ga zeker je andere blogs nog lezen! Graag zou ik met je willen brainstormen. Groetjes Rianne

    Jonneke Koekhoven - 25 juni 2015 reply

    Hoi Rianne, hypo en hyper gevoelig loopt heel vaak door elkaar en kan elkaar ook versterken. Ik zal binnenkort contact met je opnemen via de mail!

  • sweetwicca - 24 juni 2015 reply

    Heel herkenbaar. Met Fysiotherapie brengen we nu de prikkelverwerking in kaart. Ze scoort inderdaad op overprikkeling en onderprikkeling.

    Vanaf baby af aan mocht je haar niet aanraken als ze overstuur of ziek was. Helaas was ze dat dagelijks. Na veel trainen met haar, waaronder differentatie ontwikkeling (zand,water,modder,klei, bakken enz) en emoties trainen dmv pictos en rollenspellen is ze zo gegroeid. Nu wil ze tegen mij aan slapen als ze het moeilijk heeft! Nooit gedacht dat dit nog zou gebeuren!

    Als ze gestressd is helpt nu nesting op schoot en muziek luisteren of sensomotorische spel (klei, kinetic sand enz) Emoties blijven moeilijk te begrijpen maar als wij het benoemen bij haar en spiegelen kan ze het wel leren! (naast ouder ook behandel groepsleidster vandaar dat ik zelf al heel veel train)

    Jonneke Koekhoven - 25 juni 2015 reply

    Hoi Sweetwicca, bedankt voor deze interessante voorbeelden en uitleg! Interessant dat bij haar door middel van bepaalde trainingen haar bewustzijn van emoties en zintuigelijke prikkelingen gegroeid is!

    sweetwicca - 25 juni 2015 reply

    Hoi Jonneke, Vroeger vond ze vieze handjes heel erg, door de bakoefeningen bijvoorbeeld en veel voordoen leerde ze dat het erbij hoort, dat het leuk of lekker kan zijn. (pddnos iq 120) Ik denk dat borsteltherapie hier ook op steunt. En het feit dat ze haar normale ontwikkeling volgt maar den met iets meer uitleg en herhaling. Autisme zegt iets over de manier van leren, niet hoeveel je nog kan leren denk ik altijd

    Jonneke Koekhoven - 26 juni 2015 reply

    Dat is zeker waar, iedereen kan altijd blijven leren. Ieder doet dat op zijn eigen manier en in zijn eigen tempo 🙂

  • Sabina - 24 juni 2015 reply

    Kan je kind het ook alle 2 hebben. Herken veel dingen uit het eerste rijtje maar ook uit het 2de rijtje.
    en heb je ook tips voor als je kind brutaal is

    Jonneke Koekhoven - 25 juni 2015 reply

    Hoi Sabina, het komt zeker voor dat de kinderen het allebei hebben, het kan elkaar ook beïnvloeden en versterken. Op zoek gaan naar grenzen en emoties van anderen kan een teken zijn van hypogevoeligheid. Het zou bijvoorbeeld kunnen dat jouw kind daarom brutaal is, maar het kan nog veel meer redenen hebben. Daar heb ik zeker tips voor, maar daarvoor heb ik meer informatie nodig. Je kunt altijd contact opnemen!

  • Janneke - 24 juni 2015 reply

    Een van mijn leerlingen (vmbo-3) met de diagnose pdd-nos heeft grote moeite met emoties, zowel bij zichzelf als bij anderen.
    Nu ik deze blog lees vraag ik me af of dit ook met hypogevoeligheid te maken kan hebben.
    Hij lijkt het fijn te vinden als een ander boos wordt of gaat huilen en zoekt deze situaties actief op; door langdurig anderen uit te dagen, maar ook door films te kijken waarin emotie hoog oplopen.
    Dit heeft denk ik enerzijds met emotieregulatie te maken, maar zou het ook kunnen dat hypogevoeligheid een rol speelt? En zo ja: is er dan ook een verschil in benadering?

    Jonneke Koekhoven - 25 juni 2015 reply

    Hallo Janneke, dat kan inderdaad met zijn hypogevoeligheid te maken hebben. Er kunnen uiteraard nog veel meer factoren een rol spelen, ik ken de situatie niet goed genoeg om daar uitspraken over te doen. Voor het ongewenste gedrag, zoals het opzoeken van ruzies, moet eigenlijk ‘gewenst’ gedrag in de plaats komen, dat voor hem hetzelfde effect heeft. Bijvoorbeeld tegen een boxbal slaan voor een half uurtje of met iemand rollenspellen doen. Maar het hangt erg af van het kind, de leeftijd, interesses etc.

  • Leandra - 23 juni 2015 reply

    Heel herkenbaar! Ik heb zelf onder andere PDD-NOS en mijn pijngrens is totaal anders dan andere mensen. Soms best gevaarlijk. Met name met hete voorwerpen. Als ik niet zie dat ik mij brandt, voel ik het ook niet. Zie ik het wel, dan weet ik dat ik mij brandt en dat het pijn moet doen.. Ook is het erg belangrijk als ik bij de EHBO of in het ziekenhuis kom om aan te geven dat ik PDD-NOS heb en mijn pijngrens niet in te schatten is. Hierdoor ben ik op 4jarige leeftijd toch maar teruggebracht naar het ziekenhuis en bleek mijn been gebroken te zijn.. ga zo maar door.. vele voorbeelden. Belangrijk om dus op te letten bij autistische kinderen!

    Jonneke Koekhoven - 25 juni 2015 reply

    Hoi Leandra, bedankt voor jouw bericht! Dit versterkt het verhaal enorm, ik zal het blog ook aanpassen met wat van jouw voorbeelden en tips!

  • Jacqueline - 22 juni 2015 reply

    Zeer interessant om te lezen,maar tegelijkertijd ook best confronterend. Ons zoontje heeft problemen op school met een juf en daardoor de nodige stress. Vooral als hij zijn zin niet krijgt kan die heel boos worden en nare dingen zeggen,maar dus alleen op de dagen als hij de desbetreffende juf heeft gehad. Met de andere juf gaat het prima en ervaren wij totaal geen problemen,ook niet als hij zijn zin niet krijgt.

    Saskia Iserbyt - 23 juni 2015 reply

    Herken ik ook . Ons zoontje had begin van het schooljaar een fantastische juf . Hij had er onmiddellijk een klik mee en we zagen hem openbloeien . Toen zijn vaste juf terug kwam, ging het pijlsnel naar beneden. 1 halve namiddag in de week heeft hij nog die eerste juf, en dan is het verschil enorm. Hij is welgezind zowel in de klas als thuis . De andere juf doet wel haar best , maar als de klik er niet is kan je niet veel doen, helaas .

    Jonneke Koekhoven - 25 juni 2015 reply

    Hoi Jacqueline en Saskia, de manier van begeleiden en benaderen van deze kids is bepalend voor het gedrag. Daarom is het zo belangrijk dat meer mensen autisme leren begrijpen om zo de kids op de juiste manier aan te spreken en te behandelen. We moeten ervan uit gaan dat iedereen zijn of haar best doet, maar zonder de juiste kennis is het niet altijd makkelijk om het goed te doen.

  • Saskia Iserbyt - 22 juni 2015 reply

    Ons zoontje wordt in november 5 jaar . Plassen doet hij op het toilet of zijn potje als we hem daartoe aanzetten . Maar zijn grote boodschap heeft hij nog nooit willen doen op toilet of potje . We doen geen pamper of pamperbroekje meer aan omdat hij dan anders ook weer plast in zijn broek . Zijn er tips om dit op te lossen ? Vanaf september gaat hij naar aangepast onderwijs, maar daar zijn nieuwe schooltje geen MPI is , zijn er ook geen verzorgers die hem kunnen uit de klas halen om hem te verschonen .

    Jonneke Koekhoven - 25 juni 2015 reply

    Hallo Saskia, ik heb daar zeker wat tips voor, je kunt daarvoor altijd contact opnemen via de mail!

    Saskia Iserbyt - 25 juni 2015 reply

    is het dan via koekie.info@gmail.com?

    Jonneke Koekhoven - 25 juni 2015 reply

    Klopt!

  • Aagje - 21 juni 2015 reply

    Wat herken ik mijn zoon in bepaalde punten. Hij heeft een lichte vorm van autisme. Wat voor ons vooral struikelblokken zijn is dat hij geen geluk herkent en hierdoor vaak erg down is. Nu heeft hij ook wel heel veel pech gehad. 4x zijn linkerarm gebroken gehad. Waarvan 1x geopereerd moest worden. Omdat de breuk vastgezet moest worden met platen. De laatste keer was het nog een stapje erger. Zijn hele arm lag open. Zn bot lag bloot en alle pezen spieren en zenuwen waren doormidden. Ondanks zijn zware verwonding is hij zelf naar huis komen lopen. Uiteraard heeft hij hier een trauma aan overgehouden. Maar ook ziet hij alleen nog maar zijn ongelukken en niet meer het leuke.. Het geluk in zijn leven. Ook wanneer hij een minder leuke dag heeft gehad kan hij niet zien dat hij ook leuke dagen heeft. Dan is ineens alles stom. Bestaat zijn leven alleen maar uit pech en heeft hij het nooit leuk. Heel moeilijk om mee om te gaan. Ik vind dat hij best momenten verdrietig mag zijn om alles wat hij heeft meegemaakt. Maar ik wil ook zo graag dat hij daarna weer kan zien wat hij allemaal wel heeft.

    Het punt lichamelijk contact.. Ook zo lastig. Papa en mama vinden het natuurlijk helemaal niet erg om lekker te kroelen en te knuffelen. Maar zijn zusje vind het niet altijd prettig. Wanneer ze niet wil knuffelen voelt mijn zoon zich afgewezen. Ik wil alleen maar knuffelen. Wanneer ik uitleg dat zijn zusje niet zo van knuffelen houdt als hij dat doet, begrijpt hij daar niks van en is ze maar een stomme trut. Zo lastig want hij doet natuurlijk niets verkeerds. Maar ik snap zijn zusje ook heel goed.

    Bedankt voor de mooie en leerzame blog!

    Jonneke Koekhoven - 25 juni 2015 reply

    Hoi Aagje, Wat een pech inderdaad en vervelend voor hem dat hij het lastig vindt om de positieve draad weer op te pakken. Blijf de positieve kanten benoemen, maar negeer ook zijn negatieve gevoelens niet. Begrip en medeleven heelt vaak al het grootste gedeelte van de figuurlijke wond. Bedankt voor je uitgebreide bericht. Het zal voor sommige andere ouders herkenbaar zijn.

  • Cathy - 21 juni 2015 reply

    De tekening bij dit blog is wel heel leuk. Ik herken daar zeker wel mn dochter in. Vorige week was het n hele warme dag. We zaten in de tuin en dochter komt met de fiets thuis van school. Ze heeft haar warme fleecejas nog aan. Het is natuurlijk n gewoonte die er voor haar bij hoort. Maar zeker ook het gevoel niet hebben hoe warm het is. ;o)

    Jonneke Koekhoven - 25 juni 2015 reply

    Hi Cathy, bedankt voor je leuke berichtje! Het klopt inderdaad, het is een veilige gewoonte en waarom uittrekken als je er geen last van hebt!:-)

    Mary - 19 september 2019 reply

    Hallo,
    Mijn zoon heeft vaak moeite met eten. Hij vindt maar weinig lekker, heeft moeite met bepaald voedsel weg te krijgen/door te slikken. Hij vindt het vaak te droog of te taai. Daarnaast of daardoor(?) is hij aan tafel vaak onrustig, zit te tikken, te wiebelen en/of maakt geluiden. Dit zou kunnen komen door de overprikkeling van het eten, maar lijkt soms ook te gebeuren om zichzelf “bij de les” te houden. Mijn dochter daarentegen, is juist hypergevoelig en heeft last van zijn “drukke” gedrag. Gevolg: onrust en ruzie aan tafel. Heb je tips voor me hoe ik onze maaltijden rustiger zou kunnen laten verlopen?

Join the conversation

* Checkbox GDPR is verplicht

*

Ik ga akkoord met het privacybeleid van KOEKIE Autisme Begeleiding