girl-1026246_1280.jpg

Autisme en je gedragen naar je leeftijd

Daisy schrijft regelmatig blogs voor KOEKIE. Dit blog gaat over autisme en leeftijd: en heet: ‘Autisme en je gedragen naar je leeftijd’.

Ik zal mij even voorstellen: ik ben Daisy en ik ben 19 jaar. Ik heb autisme, dit weet ik sinds mijn 17de.  Ik woon thuis en heb nog twee zusjes. Het is bekend dat mensen met autisme zich anders kunnen gedragen dan je op basis van kalenderleeftijd zou verwachten. Ook ik heb hiermee te maken. Op sommige gebieden kan ik mij gedragen als een kind van 5, maar op andere gebieden ben ik veel verder dan mijn leeftijdsgenoten. De reactie ‘gedraag je eens naar je leeftijd’ heb ik al meerdere keren te horen gekregen.

 

Autisme en leeftijd

Bij autisme kan het zo zijn dat mensen zich op verschillende gebieden, verschillende leeftijden hebben. Zo kan er bijvoorbeeld een jongetje van 8 zijn, die zijn emoties kan reguleren op het niveau van een kind van 2. Maar op het gebied van ICT weet hij nu al evenveel als iemand die afgestudeerd is.

Of een meisje van 12 dat zichzelf nog niet kan verzorgen, ze heeft nog hulp nodig bij aankleden, omdat ze al die kledingstukken niet overziet en daarvan in de war raakt. Maar zodra ze bij haar paard is, kan ze haar paard moeiteloos verzorgen en aandacht geven.

 

Onbegrip

Hierboven heb ik net twee voorbeelden genoemd. Zoals je ziet, gedragen deze kinderen zich op sommige gebieden niet zoals je zou verwachten op basis van hun leeftijd. Hierdoor kan het lastig zijn om een kind te begrijpen, je weet immers niet goed wat je van het kind kan verwachten. Ouders weten vaak wel hoe hun kind zich kan gedragen, maar omstanders begrijpen er soms niks van. Ze denken dat je kind iets gewoon niet wil, dat je kind te lui is en de reacties zoals ‘verwend kind’ ontbreken vaak ook niet. Dit zorgt vaak voor veel onbegrip van omstanders.

Ook ik vind het lastig als mensen mij niet begrijpen. Zoals hierboven geschreven heb ik de reactie ‘gedraag je eens naar je leeftijd’ al meerdere keren gehoord. Op dat moment weet ik dus dat andere mensen vinden dat ik mij niet naar mijn leeftijd gedraag, maar vaak heb ik dat zelf niet eens door. En dan nog iets, hoe gedraag ik mij dan wel naar mijn leeftijd?

Niemand die mij uit kan leggen hoe iemand van 19 zich hoort te gedragen. En weet iemand dat eigenlijk wel? Ik ken niet twee mensen van 19 die zich hetzelfde gedragen. Dit soort reacties kunnen er dus voor zorgen dat ik mij onbegrepen voel en dat is soms best lastig.

 

Acceptatie

Als ouder kan het best lastig zijn om te zien dat je kind zich anders gedraagt. Vanaf, of voor, de geboorte hebben ouders vaak een toekomstbeeld. Als dit beeld ‘verstoord’ wordt of anders is dan gedacht, kan dit lastig zijn. Het kan zijn dat je er verdrietig of gefrustreerd van wordt en dat is begrijpelijk.

Let er wel op, dat je die gevoelens niet tegen het kind gaat uiten. Het helpt niet om boos te worden op het kind, omdat hij / zij zich niet zoals leeftijdsgenootjes gedraagt. Het kind zal niet goed weten hoe ze hiermee om moeten gaan, omdat ze hieraan niks kunnen veranderen. Ook anderen hebben verwachtingen van je kind. Het kan erg lastig zijn als anderen vragen waarom het kind dit of dat nog niet kan.

Probeer het dan op een rustige manier uit te leggen. En onthoud ook goed dat een kind geen leeftijd is. Natuurlijk is het wel goed om te kijken hoe het kind toch het beste meekomt, maar dit moet niet ten koste gaan van het kind zelf. Ik weet nog goed dat mijn moeder ook tegen mij heeft gezegd dat zij het lastig vindt dat mijn ontwikkeling anders gaat dan verwacht. Gelukkig kan ik dit heel goed begrijpen, maar veranderen kan ik het (bijna) niet, al zou ik dat nog zo graag willen. Het is daarom belangrijk dat je als ouder hiermee leert omgaan. Dat je het kan accepteren, ook al kan dat in het begin erg lastig zijn.

 

Boekentip:

 

Mensen met autisme

Niet alleen voor ouders, maar ook voor (wat oudere) kinderen is het soms erg lastig. Kinderen merken vanaf een bepaalde leeftijd ook dat ze anders zijn dan hun leeftijdsgenootjes. Sommige kinderen kunnen zich hierdoor onzeker gaan voelen. Als omstander (vooral ouders) is het goed om hier met je kind over te praten. Als praten nog te lastig is, dan kunnen er bijvoorbeeld tekeningen worden gemaakt over wat het kind denkt en voelt.

Rond groep 7 begon ik ook verschillen te zien. Ik merkte dat ik mij soms anders gedroeg en ook kreeg ik te horen dat ik niet zo kinderachtig moest doen. In die tijd had ik geen idee waarom ze dat dan zeiden en wat ze ermee bedoelden. Als het dan bijvoorbeeld ging over onderwerpen waar ik geïnteresseerd in was, kon ik hierover praten alsof ik veel ouder was. Ik wist in die tijd nog niet dat ik autisme had en vond de opmerkingen hierover ook erg vervelend.

Ook op de middelbare school hoorde ik wel eens dat ik mij niet zo kinderachtig moest gedragen met bepaalde dingen. Ik had (en heb) bijvoorbeeld totaal geen interesse in kleding, make-up, jongens, ect. hoewel anderen daar heel veel mee bezig waren. Met huiswerk was ik dan wel heel serieus mee bezig. Ik kon toen al goed inzien waarom ik huiswerk maakte, namelijk voor mezelf, zodat ik dingen kon leren. Hoewel andere klasgenoten alleen huiswerk maakten als het gecontroleerd werd, zodat ze er niet uit werden gestuurd.

 

KOEKIE Autisme Poster en uitdeel kaarten voor meer kennis en begrip voor autisme! Om op te hangen op scholen, thuis, bij verenigingen, in wachtkamers of uit te delen aan vrienden en familie

Klik hier voor meer info!

Tips

  • Leer het kind kennen: Pas als je het kind écht kent, weet je wat je kan verwachten.
  • Accepteer het kind zoals hij / zij is: Het kind is geen leeftijd. Het kind is zoveel meer dan dat, zijn karakter is zoveel meer. Accepteer dat de ontwikkeling niet bij iedereen gelijk loopt.
  • Help het kind bij moeilijkheden: Help het kind als hij of zij het moeilijk heeft. Dit kun je doen door bijvoorbeeld te praten of te tekenen, maar ook door een spelletje te spelen. Geef het kind het gevoel dat hij zichzelf mag en kan zijn.
  • Kijk ook naar dingen die wel goed gaan: Zodra een kind een diagnose heeft gekregen en je weet daarvan, is het vaak makkelijk om je op die diagnose te richten. Zo weet je immers wat je van het kind kan verwachten. Omdat autisme zo breed is en geen één kind hetzelfde, heeft het dus niet zoveel zin om je op die diagnose te focussen. Kijk goed naar de krachten en mogelijkheden van het kind en kijk hoe ze die kunnen gebruiken.
  • Vertel wat het kind WEL moet doen: Reacties zoals ‘doe eens niet zo kinderachtig’ zijn heel erg vaag. Een kind weet vaak niet goed wat hiermee bedoelt wordt en weet dus ook niet wat er wel van hem verwacht wordt. Vertel daar niet (alleen) wat het kind niet moet doen, maar vooral wat je wel verwacht.

 

Herkennen jullie dit met betrekking tot autisme en leeftijd en hoe gaan jullie om met een kind dat zich anders gedraagt dan passend is bij zijn of haar leeftijd?

 

Daisy schreef ook de blogs Iets vertellen met autismeAutisme bij meisjes, Werkweek of kamp met autisme, Doe normaal en Autisme en ervaring met de psycholoog.

 

WhatsApp Coaching voor persoonlijke vragen!

Heb je na het lezen van de informatie op de website nog een persoonlijke vraag? Ik (Jonneke Koekhoven) maak graag tijd om samen dieper in te gaan op een situatie. Kijk voor meer informatie op de pagina over WhatsApp Coaching!

KOEKIE Autisme BegeleidingAutisme en je gedragen naar je leeftijd

5 comments

Join the conversation
  • Maarten - 25 augustus 2023 reply

    Wat vaak een probleem is dat iemand met autisme en een laag emotionele leeftijd ook door professionals wordt overschat en overvraagd. Al veel te vaak gezien bij mijn zoon (17j)

  • Judith - 10 januari 2020 reply

    Hoi Daisy, dankjewel voor je verhaal. Heb je gehoord van de Loekemeijermethode? Een mooie methode die ervan uitgaat dat je gedragingen bij een fase horen (en dus inderdaad niet altijd passend bij je leeftijd zijn) en er wél ontwikkeling mogelijk is. Kijk er maar eens naar. Ik denk dat je het interessant vindt.

  • Larissa - 8 januari 2020 reply

    Ik heb net een probleem in mijn vrienden/D&D groep wat erg hangt om het punt we zijn allemaal volwassen en moeten op een volwassen manier kunnen communiceren. Terwijl zij als volwassenen mij in een hoek duwen en ik op dat moment het niet meer weet en over ga op het 5 jarige niveau. Maar als je dat uitlegt, dan krijg je dat je niet alle schuld op je autisme moet schuiven. Ik weet echt niet wat ik hier nog mee moet doen.

  • Corien - 15 januari 2019 reply

    ik ben 39 jaar oud en kreeg de diagnose 12 jaar geleden(syndroom van Asperger) deze kennis bestond niet hoor in mijn jeugd, wel jammer op zich.

  • astrid - 15 januari 2019 reply

    ik heb een broer .hij is nu 47,vanaf zijn 2 e weten we dat hij autistisch is,praten doet hij totaal niet ,alles moet volgens een vast patroon ,anders word hij kwaad ,dan scheurt hij spijkerbroeken doormidden ,is dus erg sterk

Join the conversation

* Checkbox GDPR is verplicht

*

Ik ga akkoord met het privacybeleid van KOEKIE Autisme Begeleiding