Autisme Gedicht 5 ‘Onvoorwaardelijke liefde’

Mijn gedachten dwalen af,
concentreren is zo moeilijk,
hoe kan dit allemaal zo zijn?
Mijn dromen vervagen,
gaat ons dit lukken?
Er is hoop maar tegelijkertijd ook pijn

Twee kinderen met ASS is ons verteld,
sindsdien is alles minder helder,
sindsdien ben ik van slag.
De onbevangenheid is weg,
ik weet niet meer wat realistisch is,
waarvan ik dromen kan en mag.

Al dat huilen, al die pijn.
Teveel prikkels die er altijd zullen zijn
Al die stress en al dat schreeuwen,
alle zorgen om morgen.

Alles gaat anders,
anders dan bij anderen,
anders dan ik had verwacht.
Hoe ga ik dit doen,
hoe gaan wij dit doen,
waar vinden wij steeds weer opnieuw de kracht?

Wie ben ik en wie ben jij,
onze genen maakten deze twee.
Het verlangen naar antwoorden blijft bestaan,
ook al bereiken we er niets mee.

Wij zijn om jullie heen gegroeid
in plaats van andersom,
hoe gaan wij dit tij keren?
Hebben wij dit nu onder controle of barst de bom,
wat kunnen wij jullie dan wel leren?

Waar staan we nu,
doen wij het goed,
hoe kan ik dat nou weten?
Er is geen referentie en die komt er niet,
voor altijd onmogelijk hen aan anderen te meten.

De buitenwereld zegt
het valt wel mee.
Ze doen het toch goed,
Maak je geen zorgen!
Maar een feestje is geen graadmeter want dat gaat juist goed,
het gaat ons om de dag van morgen.

Om al die onderzoeken, al die diagnoses.
Speciaal onderwijs en twijfelachtige prognoses.
Al die thuishulp en al die termen,
ga jij straks voor jezelf zorgen als ik je niet meer kan beschermen?

Alles gaat anders, nog steeds eten met je handen,
en het zelf aankleden dat jij wel kan maar niet doet.
Van het schreeuwen wanneer ik je iets vraag tot het zweet op mijn rug,
voordat ik ‘s-morgens de deur uit moet.

Alles gaat anders, van het kinderdagverblijf naar het MKD,
van logopedie naar de fysio,
en dit maal twee.
Van het onbegrip en de slechte motoriek,
tot jullie bepalende gedrag,
waarvoor ik je zou willen straffen maar ik dat niet mag

De bestemde paden zijn voor ons niet gemaakt,
de stenen zijn voor onze weg nog niet gelegd.
We houden ons hart vast, wordt onze weg nog hobbeliger,
wordt dit een groots gevecht?

Diep van binnen weten wij het antwoord al,
kom laat dit los, leer leven van dag tot dag.
Maar in onze situatie is het juist zo moeilijk,
dat je niet vaak aan hun toekomst denken mag.

Dit wordt onze uitdaging, dit wordt ons avontuur
en het begin is pas net gemaakt.
Een avontuur met ups en downs en zonder einde,
want deze reis zal nooit worden gestaakt.

Wij gaan dit doen, wij kunnen dit,
en laten wij ons belangrijkste bezit nooit verliezen.
Onze liefde voor elkaar is zo groot en dat is een zegen,
ook dat heb je niet voor het kiezen.

Wat ik ga doen is vasthouden,
aan hetgeen dat niemand mij afpakken kan.
Het geven van onvoorwaardelijke liefde aan jullie drieën,
verloopt precies volgens plan.

Bart van der Aa

Klik hieronder door naar het volgende gedicht!