Lilian-Deckers-stempel-hoogsensitief-of-autistisch.jpg

Hoogsensitief of autistisch?

Hoogsensitief of autistisch? Lilian heeft het zichzelf wel eens afgevraagd. Jij ook?

Dit blog is geschreven door Lilian. Lilian is gastblogger voor KOEKIE. Ze houdt zelf ook een blog bij via Lilian Schrijft. Ze schreef ook een blog over Angst en Halloween en Motorische ontwikkeling.

Ik wilde horen dat we het helemaal verkeerd deden en als we het dan compleet anders zouden doen, dat het dan ineens goed zou gaan. Hij vroeg me een keer wat ik van hem verwachtte? Nou, simpel. Dat je met je toverstok zwaait en dat het dan allemaal normaal gaat.

Wie is Lilian?

Om te beginnen zal ik me voorstellen. Ik ben Lilian, moeder van drie prachtige dochters. Na de geboorte van dochter #2 ben ik gestopt met werken om zelf voor onze kinderen te kunnen zorgen.

Ik vond het een geweldige keuze, nog steeds trouwens. Nadat ik mijn opleiding SPH had afgerond, was het voor ons tijd voor kinderen. Ik was dan ook al jong moeder. Ik geniet ervan. Zodra de oudste naar school ging, heb ik me aangemeld voor de ouderraad. Inmiddels zijn ze 8, 10 en 11 jaar en rijd ik wat met ze af voor sport.

Al snel kwamen mijn man en ik erachter dat dochter #3 anders was dan de andere twee. Hoe? Dat wisten we niet precies. Dat er iets moest veranderen, dat werd al snel duidelijk toen ze eenmaal naar school ging. Thuis was er geen land meer te bezeilen met haar. Ze sliep, was dwars, futloos, boos. In mijn zoektocht naar een stempel, kwam ik niet veel positieve geluiden tegen. Weinig ervaring van andere ouders. Ik wilde herkenning, ik wilde lotgenoten. Hoe doen jullie dat, hoe voelen jullie je? De dingen die ik zo snel kon vinden, waren vaak negatief. Ze spraken over de ellende die het mee brengt. Daar wil ik iets aan veranderen.

 

Stempel

Daarnet sprak ik over een stempel. Ik wilde een stempel. Want dan krijg je een gebruiksaanwijzing. Een leidraad, een hulplijn. Zelf had ik al redelijk wat gesnuffeld online en de stempel hoogsensitief past best goed. Online hulpbronnen ingeschakeld en dingen uitgeprobeerd en dat werkte. Het ging een heel stuk beter. Tot het weer slechter ging. Na de zoveelste vakantie waar alles niet leuk was, voor niemand, hebben we begin groep 3 een onderzoek aangevraagd. Dochter #3 is getest en wat bleek: Het kan pdd-nos zijn. Kan ook dat het dat niet is. Uitgestelde diagnose! Wel heeft ze moeite met prikkelverwerking. En toch was ik daar al tevreden mee. Nu wisten we een beetje hoe we moeten gaan denken, welke kant we op moeten. Wat zou kunnen werken. Want tuurlijk werkt die gebruiksaanwijzing niet helemaal precies. Maar wel een beetje. En alle beetjes helpen.

 

Thuisbegeleider

We wilden graag als opvolging van de onderzoeken begeleiding aan huis. Want hoewel dochter #3 voor de meeste ‘problemen’ zorgt, kan dochter #2 er ook wat van. En de onderlinge verstandshouding tussen die twee, daar kon ook wat aan verbeteren. Ik ben zelf een voorstander van systeemtheorie. In gesprekken met deze begeleider hebben we het over de stempel gehad. Dat ik door die uitgestelde diagnose nog niet hardop durfde te zeggen: mijn kind is anders. Van hem mocht dat. Ik heb het niet zelf verzonnen, ik vind niet zelf dat mijn kind anders is. Het is zo en door dat hardop te zeggen, kunnen anderen er ook iets mee. Hij zei regelmatig dat we het zo goed deden. Dat we al zo veel probeerden. Het komt ook door mijn opleiding, ik weet er wel iets van.

Maar ik vond dat helemaal niet leuk. Heb ik tegen hem gezegd. Ik wilde horen dat we het helemaal verkeerd deden en als we het dan compleet anders zouden doen, dat het dan ineens goed zou gaan.Hij vroeg me een keer wat ik van hem verwachtte? Nou, simpel. Dat je met je toverstok zwaait en dat het dan allemaal normaal gaat. Want nu heb ik een gebruiksaanwijzing, maar dan is het nog puzzelen wat wel en wat niet werkt. En wanneer het wel of niet werkt. En waarom het wel of niet werkt.

 

Boekentip:

 

Hoogsensitief of autistisch?

Nu weten we het nog niet, officieel dan. Hoogsensitief is wetenschappelijk niet vast te stellen, zo is mij gezegd. Zelf denk ik; zou pdd-nos niet ook heel vaak hoogsensitief zijn. Is het eigenlijk niet hetzelfde? We weten nu dat onze dochters moeite hebben met prikkelverwerking. Wisten we al, maar nu hebben we een bevestiging. Nu durf ik hardop tegen school, oma, andere ouders te zeggen: ‘Nee, dat doen we niet, want dat werkt niet bij ons gezin.’ Ofzo.

Nu moeten we leren ermee om te gaan. Het gaat niet over, we leren ermee leven. We leren hoe we het voor dochter #3 leuker en makkelijker kunnen maken, zodat ze over een paar jaar zelf kan kiezen. Dat ze weet dat ze mag zeggen: Dit is mij te veel. Op school kan ze dat al heel erg goed. Thuis accepteert ze het steeds vaker als wij een grens aangeven. Het gaat steeds beter, ik ben trots op ons allemaal. Maar soms gaat het ook heel erg mis hoor. Dan wil ik dat het klaar is, dat ik mijn spullen kan pakken en kan gaan doen waar ik zin in heb, zonder met iemand rekening te houden. En dan komt dochter #3 knuffelen en lossen we het samen op.

 

Tips bij overprikkeling

  1. Blijf rustig. Ook als je kind helemaal doordraait en niet meer voor rede vatbaar is. Dit is uit onmacht. Ze kunnen het niet stoppen en voelen zich totaal onbegrepen als je zelf boos wordt.
  2. Als je niet rustig kan blijven, ga dan even weg. Laat je kind maar even razen, of ze hem in zijn eigen kamer om daar even te razen. Ga zelf ergens anders tot rust komen en kom daarna weer samen
  3. Doe het samen. Samen met je kind en samen met je partner (als dat gaat). Vraag, op een rustig moment, aan je kind wat hij zou willen. Vraag je partner (buurvrouw wie dan ook) te helpen als je het zelf even niet ziet zitten.
  4. Smeed het ijzer als het koud is. Is er een bui, dan is er een bui. Lekker laten gaan. Kom er later, als je allebei uit de emotie bent, pas op terug. Ook je kind kan er dan best goed over praten.
  5. Laat het weten aan anderen dat je kind soms anders reageert. Vertel op school dat je kind thuis niet zo lief en leuk is. Vertel het de moeder van het beste vriendje. Vertel het de buurvrouw. Zij willen best helpen!

 

Hoogsensitief of autistisch: wil je meer lezen?

In mijn blogs probeer ik te schrijven over prikkels, over hoe wij omgaan met prikkels en hoe het soms mis gaat. Ook schrijf ik over andere standaard moederdingen. Over mijn oudste die gaat puberen. Ik hoop dat mijn blog gevonden gaat worden, door ouders die aan het begin van hun zoektocht staan. Dat ze dan zien dat er een gebruiksaanwijzing is, dat je alleen moet zien uit te vinden welke stukjes je moet lezen voor jouw kind. Misschien zijn er ouders die kunnen en willen aanvullen. Ervaringen delen. Je leest meer op www.lilianschrijft.nl.

 

WhatsApp Coaching voor persoonlijke vragen!

Heb je na het lezen van de informatie op de website nog een persoonlijke vraag? Ik (Jonneke Koekhoven) maak graag tijd om samen dieper in te gaan op een situatie. Kijk voor meer informatie op de pagina over WhatsApp Coaching!

 

Wellicht ook interessant: Hier lees je een blog met positieve ervaringen over verzwaringsdekens.

KOEKIE Autisme BegeleidingHoogsensitief of autistisch?

7 comments

Join the conversation
  • marcel - 12 december 2017 reply

    het is voor mijzelf herkenbaar heb zelf de diagnose ASS asperger en ben hoogsensitief ik ben nu 46 ik kreeg mijn diagnose pas op mijn 43de levensjaar na dat er een hoop dingen mis gingen in mijn leven maar nu na veel hulp en steun begrijpt de omgeving mij ook beter.

  • Margreet - 22 oktober 2017 reply

    Bij onze dochter is pas in de brugklas naar buiten gekomen dat ze waarschijnlijk een vorm van autisme heeft. Ze had weinig tot geen aansluiting met haar klasgenoten en ze vonden haar raar omdat zij reageert vanuit haar intuïtie en niet weet welke reactie er van haar verwachtvwordt op haar leeftijd. Ze wilde zich laten testen op add. De uitslag was dat ze daar misschien een beetje van had maar dat het eerder neigde richting autisme. Na ruim 2 1/2 worstelen bleef de diagnose hangen op ass. Autistische symdroom stoornis. Het heeft een naam maar daarna ga je pas leren hoe er mee om te gaan. Zijzelf en iedereen om haar heen. Ook als ouder net zolang vechten tot je de ondersteuning krijgt op school die je kind nodig heeft. Dat heeft ze nu en daar werkt ze zelf ook aan mee. Want dat is ook een ding. Het kind moet zelf ook accepteren dat het iets anders reageert dan anderen. En als mensen ervan op de hoogte zijn, wordt het gedrag makkelijker geaccepteerd. Tuurlijk heeft ze nog steeds haar buien. En dward tegen alles in, maar het wordt steeds makkelijker. Inmiddels doet ze Mavo 4 nu en is heel serieus wat betreft haar examenjaar. Ook al heeft ze nu al spanning. Die prikkels moet ze leren verwerken. Ze mag haar tentamens waarschijnlijk in het ondersteuningslokaal doen zodat ze niet teveel afleiding krijgt.

    Je hebt het goed omschreven en als gezin wordt het steeds makkelijker. Het kost veel energie en het kind zelf vraagt veel energie. Als ouders moeten we dat proberen te verdelen zodat ook de andere kinderen de aandacht krijgen die zij ook nodog hebben. En het is belangrijk om als ouders soms even een avond samen te zijn. Dat lukt bij ons nog niet. Maar dat komt nog wel. Zodat jezelf ook energie kunt bijtanken.

    lilian - 31 oktober 2017 reply

    Oh examens, daar hoef ik gelukkig nog niet over na te denken. Als dat nu al zou zijn, dan ga ik een maand op vakantie denk ik 😉 Aan de andere kant hebben wij nu dagen als Sinterklaas en die zijn dan ook niet meer zo belangrijk. Tot nu toe werken ze bij ons op school goed mee, ik hoop dat dat zo blijft. Ik kan me voorstellen dat als je in de puberteit pas merkt dat het ‘probleem’ bij je kind ligt, het dan extra lastig is om medewerking te krijgen. Onze dochter is al getraind als ze de puberteit in gaat. Maar het blijft altijd een strijd. Gelukkig zijn ze heel erg gewend bij oma en gaat oma ook steeds meer inzien dat het soms even anders moet. Maar op die manier kunnen wij dus wel af en toe een avondje weg.

  • Diana - 22 oktober 2017 reply

    Heel herkenbaar. Mijn dochter (opleiding Pabo bijna 21)appte mij een aantal weken geleden. Mam….ik heb les over hoogsensitiviteit! Of ik het verhaal over Kevin (17) gaat……misschien heeft hij dat wel ipv pdd nos! Wat ons eigenlijk al verteld was toen hij heel klein was dat hij hoogsensitief is…..ook wel nieuwe tijdslijn genoemd.

    lilian - 31 oktober 2017 reply

    Ja ik denk echt dat het heel erg overeen komt. En dat er nog weinig bekend is over hoogsensitief in de reguliere hupverlening. En dat het dus een beetje door elkaar heen loopt. Voor mij is de echte stempel ook niet zo belangrijk, als we maar weten wat we kunnen doen om het leven makkelijker te maken

  • Evelien van Rossum - 21 oktober 2017 reply

    Op school zit ze voorin de klas zodat ze zo min mogelijk prikkels krijgt van anderen, ze heeft een stilte koptelefoon op en de juf weet hoe zij haar het best kunnen benaderen. Maar sinds de schooltijden zijn aangepast (continurooster) heb ik een emotionele bom in huis. Ze kropt alles op en om 14.15 uur als de school uitgaat, ontploft ze. Thuis. Daar waar het veilig is. De verzekering zei: ga maar langs de huisarts, vraag om een consult bij de kinderpsycholoog. Mijn gevoel zegt NEE, dat vind ik nog een stap te ver. Ik ga binnenkort met haar naar de Kinesioloog! 3 november hebben wij een afspraak, ik ben toch zo benieuwd!

    lilian - 31 oktober 2017 reply

    Wij hebben via de huisarts een verwijzing gekregen voor een praktijk (met orthopedagogen en psychologen) die gespecialiseerd zijn gedrags- en leerproblemen. Na onderzoek zijn we via hen in contact gekomen met onze begeleider. Geen gesprekken over hoe we ons voelen, maar wel over het gedrag, waar komt dat gedrag vandaan en wat kunnen we doen om het te voorkomen. Aanvoelen en temperen. Heeft ons echt goed geholpen. Wat ook zou kunnen werken, is osteopathie, bij dochter #3 niet, want kom niet aan haar lijf. Ik ben benieuwd naar je ervaring bij de Kinesioloog, heb ik geen ervaring mee. Maar het belangrijkste is, vooral doen wat goed voelt.

Join the conversation

* Checkbox GDPR is verplicht

*

Ik ga akkoord met het privacybeleid van KOEKIE Autisme Begeleiding