Jen-planning.jpg

Speciaal onderwijs | De overstap van regulier naar speciaal onderwijs

Suzan (33), vader (34), Bram (8), Rosa en Fenna (5). Bram heeft ADHD, ASS en een lichte vorm van OCD en maakte in groep 3 de overstap van regulier naar speciaal onderwijs. Moeder Suzan vertelt over hun gezin.

‘Ons kind is dolgelukkig op zijn nieuwe school en daar gaat het om! Kind blij, ouders blij.

Wanneer kregen jullie de diagnoses voor Bram?

Bram heeft de diagnose ADHD gekregen bij de leeftijd van 5 jaar. Toen hij bijna 3 jaar was, hebben ze via de integrale vroeghulp uit de regio al wat onderzoeken gedaan. Zijn IQ was toen ver bovengemiddeld voor zover het getest kon worden op die leeftijd. Bij de leeftijd van 6 jaar kreeg Bram de term ASS erbij, met een lichte vorm van OCD. OCD is een spannende term voor een dwangstoornis.

 

Hoe was het om de diagnoses te horen?

Voor ons was de diagnose eigenlijk geen schok, we wisten het wel… beide diagnoses. Het is zeker niet leuk als je kindje een stempel krijgt, maar het is zo en je moet er het beste van maken. En hoe makkelijker wij het voor hem maken, hoe rustiger het thuis gaat. Zijn zusjes gaan er goed mee om. Ze weten niet beter dan dat Bram het altijd druk in zijn hoofdje heeft. We moeten alleen goed waken voor kopieergedrag.

 

Krijgen jullie hulp voor Bram?

Wij hebben een paar jaar een kinderpsychologe om ons heen gehad. Ze heeft ons heel goed geleerd wat ADHD en ASS precies is en hoe wij dingen makkelijker voor hem kunnen maken. Door middel van picto’s en kleine zinnetjes kunnen we hem het beste helpen. Wat wij het meest geleerd hebben is de volgende zin: ‘Het is niet dat Bram het niet wil, maar hij kan het niet.’

 

Als ik een dagje bij je langs zou komen, hoe ziet een dag er dan bij jullie uit?

Onze dagen zijn altijd superdruk! We starten de dag helaas, al heel vroeg. Zo rond een uurtje of 06:00 gaat de biologisch klok van Bram aan. En aan is ook echt aan! Hij springt uit bed, vliegt naar onze kamer, gooit de deur open en roept: ‘Ik ben wakker!’ Helaas zijn hier dan wel zijn zusjes de dupe van. We starten de dag aan de ontbijttafel, want wij eten echt drie keer per dag aan de eettafel. Deze kleine regeltjes zijn van groot belang bij onze zoon, want hij heeft baat bij structuur.

Na het ontbijt wordt er aangekleed, onze dochters doen dit uit netjes uit zichzelf. Onze zoon springt letterlijk de kamer rond voor hij alle kleren aan heeft. Hij loopt met zijn broek de kamer door, omdat een zusje hem roept of omdat hij wat ziet in de serre of op de gang iets hoort. Zo’n keer of 30 moet je zeggen dat hij weer terug moet komen en zich aan moet kleden. Met een beetje mazzel kleedt hij zich dan ook aan, maar het woordje aankleden is wel onduidelijk. Want wat is aankleden? Dus we moeten zeggen: ‘Bram, eerst je shirt, dan je broek, je sokken en je schoenen…

 

KOFFIE!

Als Bram dan helemaal aangekleed en gewassen is mag hij zijn jas aan gaan doen, want de taxi komt eraan. Wij noemen de schooltaxi ‘het busje’. Negen van de tien keer als de chauffeur aan de deur klopt, vergeet Bram zijn schooltas mee te pakken terwijl deze altijd al klaar staat bij de deur. Dit gebeurt allemaal voor 07:45 😊.

Dan halen we even rustig adem als de taxi wegrijdt en vlechten we de haren van de zusjes mooi en gaan zij ook naar school. Mijn dochters kan ik zelf brengen. Om 08:30 stap ik de auto weer in naar huis. Eenmaal thuis…… KOFFIE! Tijd voor het huishouden, jullie kennen het wel. Om 14:00 ga ik de meisjes weer halen en rond 14:20 komt Bram met het busje weer thuis. We eten en drinken dan altijd wat aan de eettafel: thee met een snoepje, koekje of wat anders.

De kinderen vertellen dan om beurten over hun schooldag. De meisjes gaan vervolgens een spelletje spelen en Bram loopt een beetje doelloos rond. Als ik hem geen taakje, spelletje of klusje geef dan doet hij niets: hij heeft geen interesses en speelt niet veel uit zichzelf. Hij wil wel met de meisjes spelen maar dan moeten die doen wat hij wil doen. Het zijn best chaotische uren tot het avondeten.

 

Boekentip:

De avond

Als we gaan koken is er altijd wel een dochter die wil komen kijken in de keuken: gezellig! Maar het gezellige sfeertje verandert nogal snel, wanneer ze met hun drieën de keuken inlopen. Dan hoor je: ‘Ik wil helpen’, ‘Nee ik!’, ‘Nee ik mag dat’ enzovoort. De meisjes kunnen deze discussie ook weer naast zich neerleggen. Dit is voor onze zoon extreem moeilijk. Want als hij wat in zijn hoofd heeft is dat er nog láng niet uit: dat gaat gewoon niet. Wat hij denkt wat hij wil doen moet dan hoe dan ook echt gebeuren.

Diner: wederom op vaste plekken aan de eettafel. Dat is heel belangrijk. Na het eten doen we gezamenlijk de afwas volgens een fijn afwasschema: ieder om de beurt. Gezellig! Ook heel belangrijk: schemaatjes. De rest doet dan allemaal leuke spelletjes of we kijken wat tv.

 

afwasschema

 

Om 19:00 gaan we allemaal naar boven om te douchen en daarna naar bed. Bram heeft een eigen structuur; hij maakt voor het slapen gaan een soort van snoezelkamer. Dan is het  helemaal donker met een kleine discolamp geprojecteerd op het plafond. Hier wordt hij erg rustig van. En dan is de dag om.

 

Hoe reageert jullie omgeving op Bram?

Hoe de omgeving hiermee omgaat is voor ons gezin heel lastig. Mensen begrijpen er niets van. Ze zien niets aan onze zoon en hij is zo gezellig en spontaan! Mensen om ons heen zien niet dat hij thuis ontploft na een drukke ochtend of middag met veel bekenden, vrienden of familie om ons heen.

Mijn ouders tonen wel wat begrip. Mijn moeder herkent zichzelf heel erg in onze zoon. De schoonfamilie vindt het heel lastig. Ze snappen wel dat Bram ‘anders’ is, maar vinden het heel jammer dat wij niet naar drukke familiedagen of feestjes komen. Helaas wordt dit ook  geuit. Vrienden tonen allemaal begrip en willen graag helpen. Alleen als ouders van zo’n druk gezin, ga je niet snel hulp vragen aan je vrienden.

Bram zijn huidige school toont veel begrip! En denkt ook oprecht mee. Ze zijn echt gespecialiseerd, maar ook op school horen wij iedere dag: ‘Hij is heel druk, hij is heel wiebelig’ enzovoort. Zijn oude school kon er helemaal niet mee omgaan. Probeerde het wel supergoed, maar helaas ging het niet.

 

Hoe zijn jullie tot de keus gekomen voor speciaal onderwijs?

Vanwege zijn hoge IQ en snelle ontwikkeling ging onze zoon al voor zijn 4e naar de (reguliere) basisschool. Toen hij twee dagen geweest was moesten wij op gesprek komen. Hij zou ‘niet helemaal goed zijn’ zei de juf en we moesten maar naar een lokale stichting gaan, waar hij beter zou passen. Toen hij officieel naar groep één ging kreeg hij twee juffen in twee klassen. Deze wisselingen werkten uiteraard niet bij een kind wat zoveel structuur nodig heeft.

We hebben letterlijk iedere maand een gesprek gehad op school in zowel groep één, twee en drie. In groep drie hadden we zoveel geprobeerd en hakten we de knoop door richting speciaal onderwijs. Na de meivakantie dat jaar kon hij instromen op het speciaal onderwijs. Hier hebben we een half jaar voor gestreden; vele gesprekken hebben we gevoerd! Op zijn oude school kon hij niet meer terecht en op de nieuwe school was nog geen plek. Dat was heel zwaar. Groep drie moest dus ook overgedaan worden.

 

Kun je uitleggen hoe een schooldag op het speciaal onderwijs er voor Bram uitziet?

Bram wordt altijd opgehaald door taxichauffeur Jan. Altijd dezelfde chauffeur, in de ochtend en in de middag. De taxi haalt een paar kindjes op, altijd dezelfde kindjes die allemaal een vaste plek hebben in de taxi. Jan zegt altijd: ‘Bram is zo gezellig en behulpzaam in de taxi, hij wil niks missen!’ Ongeveer 20 minuten later is Bram op school. Daar stopt de taxi op een vaste plek, iedereen loopt naar de schooldeur waar een juffrouw wacht en (eventuele) medicatie aanneemt van de chauffeur. De medicatie mogen de kindjes niet zelf meenemen.

In de klas hangt een dagschema en de kindjes hebben vaste plekken. Bram zit met negen anderen in de klas. Hij heeft twee juffen verdeeld over de dagen en er zijn altijd klassenassistenten bij.

 

Wat is er fijn aan het speciaal onderwijs?

Waar wij dachten dat de overstap super lastig zou worden, ging het super goed met onze zoon! De eerste schooldag meteen met het busje mee; het ging super. Hij zat gelijk op zijn plek. Het speciaal onderwijs is echt super gestructureerd, duidelijk en vol begrip. Deze kinderen begrijpen elkaar, ze zijn hetzelfde. Ik adviseer andere ouders vooral niet te lang te willen blijven proberen op het regulier onderwijs omdat dat het ‘normale’ plaatje is. Ons kind is dolgelukkig op zijn nieuwe school en daar gaat het om! Kind blij, ouders blij.

 

Waar geniet je het meest van binnen jullie gezin en wat is de grootste uitdaging?

De grootste uitdaging voor ons als ouders is om er iedere dag weer positief in te staan… het is heel zwaar! We genieten het meest van de kleine gezellige onderonsjes, zoals de theetjes om 14:30 uur en de spelletjes na het avondeten.

 

——–

Kende je deze online cursus al? Sterk staan als ouder van een kind met autisme. Wil je graag elke week een tip om sterker te staan als ouder van een kind met autisme en meer informatie over deze cursus ontvangen? Meld je dan aan via onderstaand formulier.

Ja! Stuur mij een jaar lang elke week een bruikbare tip en houd me vrijblijvend op de hoogte over de cursus Sterk staan als ouder van een kind met autisme

dit veld niet invullen s.v.p.

 

KOEKIE Autisme Poster en uitdeel kaarten voor meer kennis en begrip voor autisme! Om op te hangen op scholen, thuis, bij verenigingen, in wachtkamers of uit te delen aan vrienden en familie

Klik hier voor meer info!

 

WhatsApp Coaching voor persoonlijke vragen!

Heb je na het lezen van de informatie op de website nog een persoonlijke vraag? Ik (Jonneke Koekhoven) maak graag tijd om samen dieper in te gaan op een situatie. Kijk voor meer informatie op de pagina over WhatsApp Coaching!

KOEKIE Autisme BegeleidingSpeciaal onderwijs | De overstap van regulier naar speciaal onderwijs

Join the conversation

* Checkbox GDPR is verplicht

*

Ik ga akkoord met het privacybeleid van KOEKIE Autisme Begeleiding